Η τραγουδοποιός είναι μεγάλη λάτρης των σπορ: «Αλλά δεν μιλάω πια για ποδόσφαιρο στα social media από τότε που μια ομάδα με έστρεψε εναντίον των οπαδών. Αγαπώ τη Φόρμουλα 1, αλλά η Ferrari με στεναχωρεί: με πονάει να βλέπω τον Χάμιλτον να δυσκολεύεται».
Τα μέρη στα οποία επιστρέφει η Francesca Michielin με τη μνήμη της είναι αυτά των παθών που γεννήθηκαν όταν ήταν παιδί. Το πρώτο γήπεδο, όπου ξεκίνησε η αγάπη της για το ποδόσφαιρο, οι πολύχρωμες εικόνες των αυτοκινήτων της F.1, το γήπεδο στίβου, το γυμναστήριο όπου ασκούσε καλλιτεχνική γυμναστική. Φωτογραφίες που σήμερα την απεικονίζουν στις διάφορες πτυχές της «είναι πολλές, αλλά με κάνουν αυτό που είμαι».
Μια καλλιτέχνιδα, μια τραγουδοποιός και μια μουσικός. Και μια μεγάλη λάτρης του αθλητισμού.
Ποιο είναι το πρώτο άθλημα που την ενθουσίασε όταν ήταν παιδί;
«Θα έλεγα η Φόρμουλα 1. Θυμάμαι όταν, ως παιδί, μαζί με τον αδερφό μου διαβάζαμε τις εφημερίδες και παίζαμε να θυμόμαστε τα ονόματα των οδηγών και να αναγνωρίζουμε τα μονοθέσια. Αυτή ήταν η αρχή μιας μεγάλης αγάπης που με τα χρόνια εντάθηκε».
Και το ποδόσφαιρο;
«Και αυτό το έχω πάντα μέσα μου. Πήγα να δω τον πρώτο αγώνα το 1998 ή το 1999 και ήταν ο αγώνας Vicenza-Juventus, όταν η Vicenza ήταν ακόμα στη Serie A. Θυμάμαι τη συγκίνηση στο γήπεδο, τους παίκτες, τη μουσική… είναι κάτι που σου μένει όταν είσαι μικρός, σαν ένα αποτύπωμα».
Αφιέρωσε ένα τραγούδι στον Φερνάντο Αλόνσο. Ήταν πάντα ο αγαπημένος της οδηγός;
«Ναι. Είναι κάπως ο αντιήρωας της F.1 και πάντα μου άρεσε να υποστηρίζω τους πιο δύσκολους να κατανοήσεις χαρακτήρες, που δεν είναι πάντα αγαπητοί όπως ίσως συμβαίνει με οδηγούς όπως ο Michael Schumacher. Ο Fernando είναι αιχμηρός και γι’ αυτό με γοήτευσε αμέσως».
Πώς δημιουργήθηκε το τραγούδι που του αφιέρωσες;
«Το έγραψα μεταξύ 2016 και 2017, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της καριέρας του: ήταν στη McLaren, τίποτα δεν πήγαινε καλά και ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι που να περιγράφει τη στιγμή, αλλά και το ταξίδι που είχε κάνει για να φτάσει εκεί».
Πώς ήταν η γνωριμία σας;
«Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Spielberg το Σαββατοκύριακο του GP του 2017, στο pit της McLaren, μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού: ήταν πολύ χαρούμενος, ενθουσιάστηκε με το δίσκο και από εκεί ξεκίνησε η φιλία μας».
Εκτός από τον Alonso, υπάρχει κάποιος άλλος οδηγός της F1 που σας έχει κλέψει την καρδιά;
«Ο Tsunoda! Και αυτός είναι κάπως αντιήρωας: μοιάζει με χαρακτήρα μάνγκα που έρχεται στη Φόρμουλα 1 και αμέσως γίνεται γνωστός με τις παράλογες ραδιοεπικοινωνίες του γεμάτες βρισιές. Και μου αρέσει το γεγονός ότι έχει δουλέψει πολύ πάνω στον εαυτό του και στον αυτοέλεγχο του».
Σας ενθουσιάζει αυτή η σεζόν της F.1;
«Όχι, όχι ιδιαίτερα. Η κατάσταση της Ferrari με στεναχωρεί και το να βλέπω τον Χάμιλτον να δυσκολεύεται με κάνει να πονάω. Ελπίζω να βγάλει κάτι από το καπέλο του, γιατί με τον τρόπο που έχασε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2021, αξίζει να κερδίσει ένα άλλο πριν αποσυρθεί».
Από πού προέρχεται η υποστήριξή σας για τη Juventus;
«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που υποστηρίζει τόσο τη Juventus όσο και τη Vicenza. Η μαμά μου υποστηρίζει περισσότερο τη Vicenza, ο μπαμπάς μου τη Juventus, και οι δύο μας μετέδωσαν αυτή τη «διπλή» πάθος σε μένα και τον αδερφό μου».
Σας αρέσει να πηγαίνετε στο γήπεδο;
«Πάρα πολύ. Ελπίζω το γήπεδο να ξαναγίνει πιο δημοφιλές και προσβάσιμο σε όλους, γιατί για μένα είναι μια υπέροχη εμπειρία κοινής απόλαυσης».
Πώς είναι η σχέση σας με τους οπαδούς στα κοινωνικά δίκτυα;
«Σταμάτησα να σχολιάζω οτιδήποτε έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Όταν υποστηρίζω την ομάδα μου, δεν με αναγνωρίζω, είμαι δαιμονισμένη… αλλά είχα άσχημες εμπειρίες στο παρελθόν με μια ποδοσφαιρική ομάδα που στα κοινωνικά δίκτυα ξεσήκωσε όλους τους οπαδούς εναντίον μου μετά από ένα σχόλιό μου. Γι’ αυτό τώρα προτιμώ να αποφεύγω».
Το ποδοσφαιρικό σας είδωλο είναι ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Τον γνωρίσατε όπως τον Αλόνσο;
«Όχι, και δεν θέλω. Είναι ένας μύθος και θέλω να παραμείνει έτσι. Μια φορά στη Μόντσα, κατά τη διάρκεια του GP, τον συνάντησα στο pit-lane και χαιρετηθήκαμε. Του είπα «γεια, ξέρεις τι σκέφτομαι για σένα» και μετά έφυγα, γιατί είναι τόσο μεγάλος μύθος για μένα που δεν θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα: μερικές φορές οι ήρωες πρέπει να παραμένουν ήρωες».
Είστε παθιασμένη και με άλλα αθλήματα;
«Με τον στίβο, την ενόργανη γυμναστική… με πολλά αθλήματα. Έκανα στίβο στο γυμνάσιο και ενόργανη γυμναστική για σχεδόν δέκα χρόνια. Μου αρέσει ο στίβος γιατί είναι ένα άθλημα που βάζει όλους στο ίδιο επίπεδο: τα αγόρια προπονούνται με τα κορίτσια, και είναι σημαντικό να έρχονται σε επαφή στον αθλητικό χώρο σε αυτή την ηλικία».
Τι γνώμη έχει για το κίνημα των γυναικών στον μηχανοκίνητο αθλητισμό;
«Μου αρέσει πολύ να βλέπω την ενέργεια του κινήματος. Ξεκινώντας από τη Susie Wolff και την F1 Academy: δημιουργούν το δικό τους χώρο σε ένα περιβάλλον που ήταν πάντα κυρίως ανδροκρατούμενο».
Μια δέσμευση που μεταφέρετε στη σκηνή: στο κονσέρτο σας στην Αρένα της Βερόνας, οι μουσικοί ήταν όλες γυναίκες.
«Ακριβώς, αποφάσισα να συγκεντρώσω τραγουδοποιούς και μουσικούς με τους οποίους ήδη συνεργαζόμουν, όλες στην ίδια σκηνή. Γιατί πιστεύω ότι η εκπροσώπηση είναι θεμελιώδης: το να δίνεις περισσότερο χώρο στις ταλαντούχες γυναίκες στον κόσμο της μουσικής βοηθά να τις αναδείξεις».
Ποια ήταν η γένεση αυτού του μεγάλου κονσέρτου στην Αρένα;
«Ήθελα να διοργανώσω ένα πάρτι με επίκεντρο τη μουσική. Να συγκεντρώσω φίλους στη σκηνή, καλλιτεχνικές και μουσικές επιρροές, να φροντίσω κάθε λεπτομέρεια, από την εμφάνιση μέχρι τις ενορχηστρώσεις. Ήταν ένα λίγο τρελό όνειρο που έγινε πραγματικότητα».
Μιλώντας για όνειρα: αν η Francesca μπορούσε να είναι αθλήτρια, σε ποιο άθλημα θα ήθελε να διακριθεί και τι θα ήθελε να κερδίσει;
«Θα ήθελα να είμαι αθλήτρια του άλματος σε μήκος, γιατί είναι ένα άθλημα που ασκούσα και μου άρεσε πολύ. Οπότε θα έλεγα μια αθλήτρια του άλματος σε μήκος που κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πάνω από αυτό είναι αδύνατο να ονειρευτείς».