Όπως και με την Ισπανία, όπως και με την Αυστραλία και το Βέλγιο, το ιταλικό ζευγάρι περίμενε ένα «ωραίο» που δεν έπαιξε ποτέ. Αλλά γιόρτασε ούτως ή άλλως: «Το να είναι εκεί τους δίνει αυτοπεποίθηση και μας δίνουν αυτοπεποίθηση, αυτό είναι το πιο σημαντικό».

Μετά την τελευταία επιτάχυνση του forehand, ο Flavio καταλαβαίνει ότι τα κατάφερε. Ο Filippo τρέχει προς το μέρος του, ο Matteo πηδάει τα ταμπλό που οριοθετούν τον πάγκο και πάει να τον αγκαλιάσει. Και από τα αποδυτήρια επιστρέφουν στην αρένα ο Simone και ο Andrea. Η Ιταλία κέρδισε 2-0 με τους μονοπαίκτες, δεν τους χρειάστηκε. Με την Ισπανία, όπως και με την Αυστρία και το Βέλγιο. Στη Μπολόνια, οι Bolelli και Vavassori ζούσαν στην αέναη αναμονή να παίξουν ένα «ωραίο» παιχνίδι που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ο τελικός, πάνω απ’ όλα, ήταν μια εναλλαγή συναισθημάτων. Με μια μακρά και αγχωτική αναμονή πριν σηκώσουν όλοι μαζί το Insalatiera. Μετά το πρώτο πόντο που έφερε ο Berrettini, infatti, το ματς του Cobolli είχε πάρει πολύ άσχημη τροπή. Ο Munar φαινόταν εξαγριωμένος, ο Flavio ήταν σβηστός. Ο ίδιος ο πατέρας του Stefano δεν πίστευε πια. Ο Bolelli και ο Vavassori, που είχαν επιλεγεί από τον αρχηγό Volandri για τον ενδεχόμενο αποφασιστικό αγώνα, σε κάποιο σημείο πήγαν να ζεσταθούν, να επαναλάβουν νοητικά τα σχήματα, να συντονιστούν με το αγωνιστικό κλίμα. Όλα άχρηστα; Όχι, γιατί όλα έχουν νόημα στη χημεία του Davis.

Ο Bolelli και ο Vavassori αποτελούν ένα πολύ δεμένο δίδυμο: δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2023 και κατάφεραν να φτάσουν σε τρεις τελικούς στο Slam (Australian Open 2024 και 2025, Roland Garros 2024), να κατακτήσει 7 τίτλους Atp και να προκριθεί για δεύτερη συνεχόμενη φορά στα Atp Finals, φτάνοντας μέχρι τους ημιτελικούς πριν από λίγες ημέρες στο Τορίνο και κλείνοντας και φέτος στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης της ειδικότητας. Ο Vavassori ήταν σαν στο σπίτι του στο Τορίνο: για να προπονηθεί επιστρέφει πάντα στο Ct Pinerolo, όπου εργάζονται ο πατέρας του Davide, ο προπονητής του, η μητέρα του Dorina και η αδελφή του Sara. Ο Bolelli, από την άλλη πλευρά, είναι γνήσιος Μπολονέζος και μεγάλωσε τενιστικά στο Country Club της Villanova, σε μικρή απόσταση από την Έκθεση που φιλοξένησε το Davis. Ήθελε να είναι πρωταγωνιστής. Και οι δύο το ήθελαν, γιατί ο Andrea και ο Simone, παρόλο που έχουν αποκομίσει πολλές ικανοποιήσεις στο κύκλωμα, με την Εθνική – ως ζευγάρι – δεν έχουν αφήσει ακόμα το στίγμα τους. Μικρή παρατήρηση: ο Bolelli, 40 ετών, μπορεί να υπερηφανεύεται για μια πιο πλούσια ιστορία, με 46 αγώνες που έχει dispute μεταξύ μονών και διπλών (24 νίκες, 22 ήττες) από το 2007. Το δίδυμο Bolelli/Vavassori, από την άλλη πλευρά, έχει παίξει μόλις τρεις αγώνες στο Davis, με δύο ήττες και μία μόνο νίκη, αν και πολύτιμη: το 2-1 επί του Βελγίου στο round robin 2024, που ήταν αποφασιστικό για την πρόκριση από τον όμιλο. Και στο λογαριασμό πρέπει να προστεθεί και ο αποκλεισμός στον πρώτο γύρο, ως νούμερο 1 του seeding, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.

ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ—  Ο Bolelli και ο Vavassori δεν είχαν ποτέ αγωνιστεί στις δύο τελικές φάσεις με επικεφαλής τον Sinner, στη Μάλαγα. Ο Jannik το 2023 έπαιξε μαζί με τον Sonego τα αποφασιστικά διπλά εναντίον της Ολλανδίας και της Σερβίας, ενώ πέρυσι έκανε ζευγάρι με τον Berrettini για να αποκλείσουν την Αργεντινή στους προημιτελικούς. Και δεν το έκαναν ούτε στη Μπολόνια. Σε αντίθεση με τους Ισπανούς Granollers και Martinez, που ήταν καθοριστικοί για να νικήσουν την Τσεχία και τη Γερμανία, οι Αζούρι παρέμεναν στα αποδυτήρια περιμένοντας να έρθει επιτέλους η σειρά τους. «Ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε, αλλά τα παιδιά ήταν φανταστικά και ο Flavio έκανε μια τρελή ανατροπή», θα πει ο Bolelli μετά την τελετή απονομής των βραβείων. «Ξέραμε ότι έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι ενέργεια. Το να είμαστε εκεί τους δίνει αυτοπεποίθηση και αυτοί μας δίνουν αυτοπεποίθηση, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν με πειράζει αν οι συμπαίκτες μου κερδίζουν και δεν παίζω, δεν πειράζει», σκέφτηκε ο Βαβασόρι, και πρόσθεσε: «Το είχαμε πει και πριν παίξουμε τον προημιτελικό: όποιος μπει στο γήπεδο θα δώσει την καρδιά του. Μεγαλώσαμε μαζί, έχουμε ένα πολύ ισχυρό αίσθημα ομαδικότητας. Όταν έχεις μια τόσο ενωμένη ομάδα, οι ατομικές φιλοδοξίες περνούν σε δεύτερη μοίρα».