Συνέντευξη με τον Δανό, πρώην αμυντικό των «ροσονέρι»: «Την χρονιά του πρωταθλήματος, ο Ιμπραχίμοβιτς δημιουργούσε ένταση, θετική και αρνητική. Ο Πιόλι ήταν καλός στο να διαχειρίζεται το χάος που δημιουργούσε».

Ο Simon Kjaer είναι μια μεγάλη, ήρεμη λίμνη. Το νερό είναι παντού γύρω του: πέρα από τα τζάμια του σπιτιού του με θέα στη λίμνη Κόμο, στα καταγάλανα μάτια του, στον τρόπο που μιλάει χωρίς διακυμάνσεις, σαν ένας ήρεμος και ολοκληρωμένος άνθρωπος. Δέκα μήνες μετά την αποχώρησή του, αισθάνεται έτοιμος να μιλήσει για τη Μίλαν με αποστασιοποίηση, να διηγηθεί την ημέρα που έσωσε τη ζωή του φίλου του Κρίστιαν Έρικσεν.

Το όνομα Kjaer στα δανικά ακούγεται πολύ παρόμοιο με το «kaer», που σημαίνει «αγαπημένος». Περιγράφει τη σχέση του με τους οπαδούς της Μίλαν;

«Είμαι οπαδός της Μίλαν και της Δανίας, τις άλλες τις αγαπώ: είναι διαφορετικό. Οι οπαδοί της Μίλαν το έχουν καταλάβει».

Το πρωτάθλημα του 2022 τα συνοψίζει όλα. Τι αναμνήσεις σας αφήνει;

«Το 2022, όταν ένας συμπαίκτης μου παρκάριζε στο Milanello, έβλεπα στο πρόσωπό του τη χαρά που ήταν εκεί. Ο αγώνας με τη Λάτσιο έδωσε την αποφασιστική ώθηση. Ο Ιμπρα δημιουργούσε ένταση, θετική και αρνητική. Ήθελε μόνο να κερδίσει. Ο Πιόλι ήταν πολύ καλός στο να καταλαβαίνει τις στιγμές και εμείς στο να διαχειριζόμαστε το χάος που δημιουργούσε ο Ιμπρα. Μερικές φορές έπρεπε να του βάζεις το χέρι στον ώμο και να του λες «ηρέμησε, ανάπνευσε». Ο Ζλάταν, όμως, μου έμαθε πάρα πολλά».

Αυτή η χημεία δεν υπήρχε το 2024-25. Από έξω, τι συνέβη;

«Για μένα υπήρξαν πάρα πολλές αλλαγές. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν θα πω περισσότερα γιατί θα πρέπει να μιλήσω για πράγματα που ξέρω από τους φίλους μου, και είναι εμπιστευτικά θέματα. Φυσικά, ένιωσα άσχημα όπως όλοι οι οπαδοί και τώρα νιώθω πολύ καλύτερα».

Πώς είναι η Μίλαν του Αλέγκρι;

«Επέστρεψε στην Μίλαν. Αν φέρεις τον Μόντριτς και τον Ραμπιό, επιστρέφεις στην εμπειρία… και η εμπειρία είναι ένα από τα πιο υποτιμημένα πράγματα σήμερα. Για μένα μπορεί να κερδίσει το πρωτάθλημα γιατί έχει τον σωστό προπονητή. Τώρα ξέρεις ποιος είναι το αφεντικό. Πέρυσι, δεν ξέρω».

Ο Matteo Gabbia είναι ο διάδοχος του Simon Kjaer;

«Ναι, τον αγαπώ. Είναι δύσκολο να βρεις πιο επαγγελματία παίκτη: είναι έτοιμος να θυσιαστεί για τη Μίλαν».

Και ο Leao; Έχει νόημα να του ζητάμε να είναι πιο σταθερός;

«Ναι, έχει νόημα, το ζητάω και εγώ. Ο Rafa μπορεί να είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Αν μόνο μάθαινε λίγα πράγματα από τον Gabbia… Ο Dembélé κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι και ο Rafa μπορεί να φτάσει στο ίδιο επίπεδο. Πρέπει να βελτιώνεται 1% κάθε μέρα. Για μένα δεν είναι ικανός να το κάνει μόνος του, λίγοι το καταφέρνουν μόνοι τους. Χρειάζεται έναν προπονητή και έναν σύλλογο που να τον βοηθήσουν. Είναι 26 ετών και στα 29 θα είναι πολύ αργά: είτε τώρα είτε δεν θα τα καταφέρει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τον πιέζουν και δεν είναι εύκολο».

Ας μιλήσουμε για το ντέρμπι. Είναι αλήθεια ότι η Ίντερ το 2008…;

«Ναι, η Ίντερ ενδιαφερόταν να με πάρει και η Ρεάλ έστειλε προσφορά στη Μίντιλαντ. Τελικά με πήρε η Παλέρμο».

Ποιος είναι το φαβορί για την Κυριακή;

«Η Ίντερ παίζει εντός έδρας, σωστά; Τότε θα έλεγα 60-40 για την Ίντερ. Στο γήπεδο υπάρχει ισορροπία.

Αρκετά με τη Μίλαν, ας μιλήσουμε για τον Simon Kjaer. Ο αποχαιρετισμός από το ποδόσφαιρο ήρθε μετά από έξι μήνες αδράνειας. Τι συνέβη;

«Έμαθα ότι η Μίλαν δεν θα ανανέωνε το συμβόλαιό μου τον Σεπτέμβριο του 2023. Τότε άρχισα να σκέφτομαι ποιες συνθήκες θα ήθελα. Είχα μερικές επιλογές, αλλά κατάλαβα ότι θα έπρεπε να κάνω συμβιβασμούς. Και μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε ότι, σε αυτά τα θέματα, δεν γίνονται συμβιβασμοί».

Ποιες προσφορές έλαβες;

«Πολλές, μερικές από τη Δανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία για το Champions League. Αλλά καμία δεν ήταν κοντά στο να την αποδεχτώ».

Ήταν δύσκολο να σταματήσετε;

«Ναι, ήταν δύσκολο, αλλά η απόφασή μου δεν ήταν από τη μια μέρα στην άλλη και αυτό βοηθά. Φυσικά, μου λείπουν οι φίλοι και οι συμπαίκτες μου».

Γιατί να μείνετε να ζείτε στην Ιταλία;

«Επειδή εδώ είμαστε καλά. Σταμάτησα για τα παιδιά, για να τα πηγαίνω στο ποδόσφαιρο και να είμαι μαζί τους. Μέχρι τώρα έχω χάσει περισσότερο από το μισό της ζωής τους».

Ποια είναι η οικογένεια Kjaer;

«Ένα χάος. Εγώ μιλάω δανικά, η γυναίκα μου σουηδικά, τα παιδιά αγγλικά, λίγα ιταλικά, όλα ανακατεμένα».

Και η δουλειά στο Midtjylland;

«Είμαι στο διοικητικό συμβούλιο. Αλλάξαμε έναν προπονητή που δεν είχε χάσει σε 18 αγώνες, επειδή θέλαμε να εξελιχθούμε: υπάρχει μεγάλη δίψα. Τώρα πρέπει να καταλάβω αν θέλω να γίνω αθλητικός διευθυντής, γενικός διευθυντής ή κάτι άλλο. Δεν μου αρέσουν ορισμένα στοιχεία του ποδοσφαίρου».

Ποια;

«Υπάρχουν πάρα πολλά συμφέροντα. Αν έχω κάποιο πρόβλημα με σένα, στο λέω. Στο ποδόσφαιρο συχνά δεν γίνεται έτσι. Και τώρα καταλαβαίνω το παιχνίδι που υπάρχει από πίσω».

Τι άλλαξε στις 12 Ιουνίου 2021, την ημέρα της καρδιακής ανακοπής του Eriksen στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα;

«Τα πάντα. Αν ο Christian είχε φύγει, δεν θα έπαιζα πια. Κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο είναι ποδόσφαιρο, η ζωή είναι ζωή. Το ποδόσφαιρο είναι δουλειά και πάθος, η ζωή είναι κάτι άλλο».

Σκέφτεσαι αυτό το περιστατικό κάθε μέρα;

«Όχι, δεν το σκέφτομαι, αλλά πριν από λίγες μέρες μου συνέβη κάτι. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα του γιου μου, ένας παίκτης έσπασε τον καρπό του και το ασθενοφόρο μπήκε στο γήπεδο. Ένιωσα περίεργα. Ωστόσο, όσο ο Christian είναι καλά, είμαι και εγώ καλά. Μου εξήγησαν ότι, σε ένα τραύμα, κάποια πράγματα τα θυμάσαι, άλλα όχι. Ήμασταν 40 άτομα σε εκείνο το γήπεδο και όλοι μαζί θυμηθήκαμε εκείνες τις ώρες. Τώρα δεν ξέρω ποια αναμνήσεις είναι δικές μου και ποια όχι».

Σαν να είχε αναπτυχθεί η μνήμη ενός μόνο ατόμου σε εκείνο τον κύκλο γύρω από τον Christian;

«Ναι. Οι σύντροφοι μου είπαν ότι αν δεν ήμασταν αγκαλιασμένοι, μερικοί θα είχαν τρέξει να φύγουν. Κάποιοι κοίταζαν, άλλοι όχι».

Δεν ξαναείδες τις εικόνες;

«Όχι. Το πολύ κάποια αποσπάσματα από τα κοινωνικά δίκτυα».

Αφού μιλάμε για συναισθήματα, ας διαλέξουμε μια ανάμνηση από την καριέρα του καθενός. Ας ξεκινήσουμε με την ευτυχία.

«Το πρωτάθλημα με τη Μίλαν».

Απογοήτευση.

«Παγκόσμιο Κύπελλο 2022. Στη Δανία συζητούσαν αν θα πάνε ή όχι στο Κατάρ. Φαινόταν ότι δεν ήμασταν εκεί για να παίξουμε».

Φόβος.

«Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την αδιαθεσία του Christian, φυσικά. Στην Τουρκία, οι αντίπαλοι οπαδοί εισέβαλαν στο γήπεδο για να χτυπήσουν τους παίκτες και τον διαιτητή. Είδα τους άλλους να τρέχουν και κατάλαβα ότι έπρεπε να τρέξω και εγώ…».

Έκπληξη.

«Όταν ο Theo έτρεξε σε όλο το γήπεδο και έφτασε στο τέρμα κατά της Αταλάντα…».

Πού θα είναι ο Kjaer σε πέντε χρόνια;

«Ελπίζω εδώ, να δουλεύω για έναν σύλλογο. Ίσως να κάνω αυτό που κάνω με τη Midtjylland, αλλά στην Ιταλία. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν στη Μίλαν. Θα κάνω κάτι που με ενδιαφέρει. Θα δοκιμάσω με το ποδόσφαιρο, αλλιώς… θα ψάξω αλλού».